Het onderbewuste van Francis Warringa


Zo op het eerste gezicht, als we het werk van Francis Warringa (Oosterhout, 1933) beschouwen, lijkt het erop dat deze kunstenaar, die met enkele intervallen sinds 1961 in Spanje woont en werkt, stillevens schildert die uit onze collectieve dromen komen. Ze zijn herkenbaar en toch weer niet. Zelf zegt hij erover: In mijn schilderijen is steeds de strijd zichtbaar om op mijn onderbewustzijn te kunnen vertrouwen en te kunnen twijfelen aan mijn bewustzijn (...).

We kunnen zo bevroeden dat dát de reden kan zijn dat alle werken van Francis Warringa een titel ontberen, of beter dat allen dezelfde obligate titel “Zonder titel” meekrijgen. Omdat ze in staat geacht worden om voor zichzelf te spreken. Of om wederom met de woorden van de kunstenaar te spreken:
In elk schilderij probeer ik een beeld te scheppen van een idee of concept, dat een waarde op zichzelf heeft. Ik ben me ervan bewust dat iedere betekenis of uitleg het risico heeft de beschouwer te beïnvloeden.Als ik bv. een schilderij als titel “Boek” geeft dwing ik de beschouwer het werk te “lezen’ op míjn manier”.
Het is duidelijk dat Warringa zichzelf als schilder-beschouwer op het zelfde creatieve niveau als zijn publiek wil plaatsen.

Francis Warringa studeerde van 1950 tot 1954 aan de Kunstacademie te Breda. Sinds 1955 bevindt hij zich in het buitenland, eerst in Parijs, later in Málaga. Sinds 1981 woont en werkt hij afwisselend in Maastricht en Madrid, waar hij regelmatig zijn werk vertoont in de Galerie Evelyn Botella te Madrid. Ook nam hij namens deze galerie deel aan ARCO’96.


Warringa heeft een expositie vanaf 5 maart 2009 onder de titel "Maastricht-Madrid" in de Galerie Evelyn Botella.