Eduardo Arroyo: figuratie tegen het franquisme


Eduardo Arroyo is een referentie voor de zg. 'Neofiguración española' (de Nieuwe Spaanse figuratie). Zijn werk werd echter pas van belang binnen de nationale kunstwereld vanaf de jaren 80, na jarenlang daarvan verwijderd te zijn geweest door het Franco-regime. Tegenwoordig hangen zijn schilderijen in de belangrijkste musea in Spanje.

Arroyo werd geboren in 1937 in Madrid. Nadat hij journalistiek studeerde en enige tijd karikaturen gemaakt had, ging hij in 1957 in Parijs wonen, om 'het verstikkende klimaat van het franquisme te ontvluchten'. Hoewel zijn roeping eerst nog het schrijven was, had hij toen al voorzichtig geflirt met de schilderkunst.

Hij bleef het schrijven met het schilderen altijd combineren, maar vanaf 1960 begon de schilderkunst in zijn leven te domineren. Zijn kritische houding t.o.v. de dictatuur, bracht hem ertoe een figuratieve stijl te ontwikkelen in een periode waarin de abstractie domineerde. Zijn eerste werken waren vooral stierenvechters, danseressen, koningsportretten, maar zonder enige romantiek, eerder met bitterheid. Zijn kleurgebruik doet al meteen denken aan Pop-art.

Dictators
In 1963 exposeerde Arroyo zijn werk tijdens de 3de Biënnale van Parijs een serie portretten van dicators, wat een officiëel protest van de toenmalige Spaanse regering ontlokte. In datzelfde jaar had hij een expositie in Madrid, dat daardoor zonder zijn aanwezigheid geopend moest worden. De expositie werd na enkele dagen door de censuur gesloten.

Arroyo was ook een rebel binnen de wereld van de gevestigde kunst. Hij wees erkenning van beroemde avant-guardisten, als Duchamp en Miró, af en demythificeerde de grote meesters. Ook verdedigde hij een systeem van kunsthandel, dat onafhankelijk was van de musea en de subsidies van overheden.

Ondertussen kreeg zijn werk surrealistische tendenzen, terwijl hij Spaanse clichés ridiculiseerde. Een voorbeeld is het doek 'Caballero español', waarin de ruiter een galajurk draagt (zie boven).

In 1974 werd Arroya het land uitgezet door de Spaanse dictatuur, en pas na de dood van Franco ontving hij in 1976 zijn paspoort terug. Desondanks duurde het tot de jaren 80 dat hij in Spanje zijn uiteindelijke erkenning zou krijgen.

In 1982 ontving hij voor zijn werk de 'Premio Nacional de Artes Plásticas de España'. In datzelfde jaar is er een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Pompidou in Parijs.

Op dit moment hangt er werk van Eduardo Arroyo in o.a. het Museo Reina Sofía in Madrid en het Museo de Bellas Artes in Bilbao. Bovendien draagt Eduardo Arroyo bij aan de creatie van theater en geïllustreerde uitgaves.

Ga verder naar de >>Eduardo Arroyo Wikipedia.