De onvoltooide werken van Antonio López


Tot de filosofie van beeldend kunstenaar Antonio López behoort de achterliggende idee dat een schilderij nooit echt voltooid wordt. Het bereikt alleen maar de grens van zijn mogelijkheden. Zijn werken zijn daar de stille getuigenis van: ze hebben een lang ontstaansproces nodig, waarin ze langzaamaan d.m.v. waarneming en observatie tot ontwikkeling lijken te zijn gekomen tot het moment dat de kunstenaar de essentie heeft gevonden die hij erin zocht.

Antonio López García werd geboren in het dorp Tomelloso (Ciudad Real) op 6 januari 1936, aan het begin van de Spaanse burgeroorlog. Al vroeg vond hij zijn roeping in de schilderkunst, mede onder invloed van zijn oom, Antonio López Torres (1902-1987), ook een in Spanje bekende schilder, wiens werk te vinden is in een eigen museum in hetzelfde Tormelloso.

In 1949 vertrok de jonge Antonio naar Madrid om daar een vooropleiding te volgen voor toelating tot de kunstacademie in San Fernando. Daar studeerde hij uiteindelijk van 1950 tot 1955, waarna hij een beurs ontving om naar Italië te reizen en daar uit de eerste hand kennis te nemen van de Italiaanse Renaissance. Tijdens die reis raakte hij enigszins teleurgesteld van wat hij zag en kwam hij uiteindelijk uit bij de voor hem vertrouwde klassieke kunst uit eigen land, in het bijzonder bij het werk van Velázquez.  Niet veel later, in 1965, werd hij leraar aan dezelfde academie, waar hij studeerde. Toen had hij al zijn eerste individuele exposities in Madrid gehad, waarin hij langzamerhand bekendheid kreeg vanwege zijn onverstoorbaar realisme in een tijd dat juist de abstractie in de beeldende kunst heerste. Bij voorkeur schildert López zichten op Madrid, familieportretten, stillevens en alledaagse, huiselijke situaties.

In de loop der jaren werd zijn werk, geheel eigen binnen het internationale realisme -detaillistisch en fotografisch, maar altijd met een zekere pictorale poëzie- steeds meer gewaardeerd. In 1985 ontving hij dan ook de 'Premio Príncipe de Asturias de las Artes'. In 1990 maakte de regisseur Victor Erice de film 'El sol del membrillo', waarin het werkproces van Antonio López belicht terwijl de kunstenaar een kweeperenboom in zijn tuin schildert. In 1993 organiseerde het Reina Sofía in Madrid een overzichtstentoonstelling van zijn werk. In 1997 kreeg hij de opdracht voor het staatsieportret van de Spaanse koninklijke familie. Zijn ideeén trouw leverde hij dat 17 jaar later af.

Ondertussen had hij in 2006 de belangrijke prijs, de 'Premio Velázquez de las Artes Plásticas' ontvangen. Vijf jaar later organiseerde het Thyssen-Bornemisza museum in Madrid een tentoonstelling van zijn werk uit collecties van verschillende musea ij binnen- en buitenland, Reina Sofía, Pompidou, de Hamburgse Kunsthalle en het Museum of Fine Arts in Boston. Diezelfde expositie was later ook in het Guggenheim van Bilbao te zien.