Antonio Saura: de gekruisigde mens


Antonio Saura (Huesca, 1930-Cuenca, 1998) was een broer van de Spaanse cineast Carlos Saura.

Tijdens een langdurige ziekte tussen 1943 en 1947 begon Suara als autodidact met schilderen. Aanvankelijk werd hij aangetrokken door het surrealisme en in 1950 had hij met schilderijen onder die invloed zijn eerste éémmanstentoonstelling in de boekhandel Libros de Zaragoza, te Madrid.

Tussen 1953 en 1955 woonde hij in Parijs, waar hij o.a. bevriend raakte met Michel Tapie, één van de oprichters van de groep Art Informel. Na zijn terugkeer in Spanje kreeg hij interesse in het Amerikaans abstract expressionisme. Daarop richtte hij met o.a Antonio Tàpies en Manolo Millares in 1957 in Madrid de kunstgroep El Paso op.

Vanaf 1960 maakte hij deel uit van de groep Estampa Popular. In 1963 decoreerde hij het theaterstuk La Casa de Bernarda Alba van Federico García Lorca, die voor het eerst in Madrid werd opgevoerd. Een jaar later werd zijn werk geëxposeerd in het Stedelijk Museum in Amsterdam, in de periode van Eddy de Wilde als directeur.

Sedert 1968 gedurende tien jaar liet hij het schilderen voor wat het was, en wijdde zich alleen aan werk op papier.

Net als Tàpies zou Saura een levenlang geïnteresseerd zijn in de symboliek van het kruis. Als kind was hij erg onder de indruk van de 'Kruisinging' van Velázquez, dat in het Prado hangt. Dat zou voortdurend een inspiratiebron blijven. Saura´s serie ‘Kruisigingen' ontstond in de periode 1956-96. In het beeld van de gekruisigde wil ik mijn situatie weergeven als mens, alleen in een bedreigend universum, waartegen men zich kan verzetten met een schreeuw. Aan de andere kant interesseert mij de absurde tragedie van een mens -niet van God, die aan het kruis genageld werd.

Ga verder naar de >>Fundación Carlos Saura.