Korte biografie
Robert Burns Motherwell werd in 1915 geboren in Aberdeen (Washington). In de dertiger jaren ging hij filosofie studeren aan de Stanford-universiteit in Californië, wat hem later in de perceptie van zijn kunst zou beïnvloeden. Vanwege zijn vertrouwdheid met de logische analyse van o.a. Wittgenstein zou hij ook gauw uitkomen op abstractie.
In 1937 vervolgde hij zijn studie aan de Harvard-universiteit, waarna hij vlak voor de Tweede Wereldoorlog in Europa terechtkwam en daar in 1939 zijn eerste kleinschalige individuele expositie had in de Raymond Duncan Gallery te Parijs. Bij terugkomst in Amerika besloot hij kunstgeschiedenis te gaan studeren aan de Columbia universiteit. Maar al gauw zou hij ontdekken dat zijn ware passie eigenlijk de schilderkunst was.
Een jaar later nam Motherwell deel aan de internationale 'First Papers of Surrealism'-tentoonstelling in New York, waarna hij twee jaar later door Peggy Guggenheim werd gevraagd te exposeren in haar Art of This Century Gallery. Ondertussen ontwikkelde Motherwell zich tot een woordvoerder van de New Yorkse Avant garde, waartoe ook o.a. Barnett Newman, Mark Rothko en Willem de Kooning behoorden. Behalve dat hij lezingen gaf over moderne kunst was hij betrokken bij het surrealistische tijdschrift VVV. In die periode startte hij ook de serie 'Elegies to the Spanish Republic' (Elegieën aan de Spaanse Republiek), die hij tot ver in de jaren 60 zou doorzetten.
In 1967 werd Motherwell inspireerde een kleiner dat tegen een groter doek leunde hem tot een nieuwe serie schilderijen, de zg. 'Open-serie'. De werken bevatten kleurvelden begrensd door vage houtskoollijnen en suggereren de aanwezigheid van een deur of een raam.
Met de abstracte serie 'Elegies to the Spanish Republic' wilde Motherwell een ode brengen aan de slachtoffers die tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) zijn gevallen -een strijd tegen de toenmalige Spaanse Republiek, waarin Hitler met bombardementen steun gaf aan de rebellen onder aanvoering van Franco. De serie wordt gekenmerkt door monumentale zwarte organische vormen tegen een haast witte achtergrond, waarin subtiel aardse kleuren zijn aangebracht. Typerende zijn de ritmische eivormige zwarte vlakken, die steeds terugkomen. Deze vlakken zouden verwijzen naar stierentestikels, zoals die aan het einde van een stierengevecht aan het publiek getoond kunnen worden als de stierenvechter zijn 'werk' goed heeft gedaan.
