Zijn techniek is in de lijn van klassieke meesterschilders. Door minstens 15 transparante lagen verf over elkaar aan te brengen 'groeien' zijn stillevens geleidelijk, met het contrast tussen licht en donker als uitgangspunt. Want licht is de rode draad in Fuertes' werk. 'Ik stel me mijn doeken vaak voor als het toneel in een theater. Het licht heeft de rol van regisseur en bepaalt wat er op het toneel gaat gebeuren en wat de acteurs gaan doen. Zo brengt het licht het doek tot leven'.
Als 'acteurs' in zijn toneelstuk voert de kunstenaar bekende elementen van stillevens van de oude gildemeesters op. Fruit heeft daarbij zijn voorkeur. Door het licht de regie te geven wordt de kijker getuige van een tafereel waarin de vruchten als onderling communicerende karakters een scene opvoeren. Door het vaak brede formaat van zijn doeken en de manier waarop de afzonderlijke stukken fruit gegroepeerd zijn, krijgt zo'n scene ritme en beweging.
Voor de onderste lagen gebruikt de kunstenaar alleen zwart en wit, net als de grauwtjes die ons bekend zijn van o.a. Rubens en Rembrandt. Kleur voegt hij pas in de laatste lagen toe. Deze vele transparante lagen verf, het reliëf in de verftextuur en het vernis zorgen samen voor de diepte die zo kenmerkend is voor deze schilderijen.
Ga verder naar de >>website van Antonio Fuertes.
